28/09 EYÜP 1-5

[tr] Eyüp 1-5

^1:1 Ûs ülkesinde Eyüp adında bir adam yaşardı. Kusursuz, doğru bir adamdı. Tanrıdan korkar, kötülükten kaçınırdı.
² Yedi oğlu, üç kızı vardı.
³ Yedi bin koyuna, üç bin deveye, beş yüz çift öküze, beş yüz çift eşeğe ve pek çok köleye sahipti. Doğudaki insanların en zengini oydu.
⁴ Oğulları sırayla evlerinde şölen verir, birlikte yiyip içmek için üç kızkardeşlerini de çağırırlardı.
⁵ Bu şölen dönemi bitince Eyüp onları çağırtıp kutsardı. Sabah erkenden kalkar, ‹‹Çocuklarım günah işlemiş, içlerinden Tanrıya sövmüş olabilirler›› diyerek her biri için yakmalık sunu sunardı. Eyüp hep böyle yapardı.
⁶ Bir gün ilahi varlıklar RABbin huzuruna çıkmak için geldiklerinde, Şeytan da onlarla geldi.
⁷ RAB Şeytana, ‹‹Nereden geliyorsun?›› dedi. Şeytan, ‹‹Dünyada gezip dolaşmaktan›› diye yanıtladı.
⁸ RAB, ‹‹Kulum Eyüpe bakıp da düşündün mü?›› dedi, ‹‹Çünkü dünyada onun gibisi yoktur. Kusursuz, doğru bir adamdır. Tanrıdan korkar, kötülükten kaçınır.››
⁹ Şeytan, ‹‹Eyüp Tanrıdan boşuna mı korkuyor?›› diye yanıtladı.
¹⁰ ‹‹Onu, ev halkını, sahip olduğu her şeyi sen çitle çevirip korumadın mı? Elleriyle yaptığı her şeyi bereketli kıldın. Sürüleri bütün ülkeye yayıldı.
¹¹ Ama elini uzatır da sahip olduğu her şeyi yok edersen, yüzüne karşı sövecektir.››
¹² RAB Şeytana, ‹‹Peki›› dedi, ‹‹Sahip olduğu her şeyi senin eline bırakıyorum, yalnız kendisine dokunma.›› Böylece Şeytan RABbin huzurundan ayrıldı.
¹³ Bir gün Eyüpün oğullarıyla kızları ağabeylerinin evinde yemek yiyip şarap içerken
¹⁴ bir ulak gelip Eyüpe şöyle dedi: ‹‹Öküzler çift sürüyor, eşekler onların yanında otluyordu.
¹⁵ Sabalılar baskın yaptı, hepsini alıp götürdü. Uşakları kılıçtan geçirdiler. Yalnız ben kaçıp kurtuldum sana durumu bildirmek için.››
¹⁶ O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, ‹‹Tanrı ateş yağdırdı›› dedi, ‹‹Koyunlarla uşakları yakıp küle çevirdi. Yalnızca ben kaçıp kurtuldum durumu sana bildirmek için.››
¹⁷ O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, ‹‹Kildaniler üç bölük halinde develere saldırdı›› dedi, ‹‹Hepsini alıp götürdüler, uşakları kılıçtan geçirdiler. Yalnızca ben kurtuldum durumu sana bildirmek için.››
¹⁸ O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, ‹‹Oğullarınla kızların ağabeylerinin evinde yemek yiyip şarap içerken
¹⁹ ansızın çölden şiddetli bir rüzgar esti›› dedi, ‹‹Evin dört köşesine çarptı; ev gençlerin üzerine yıkıldı, hepsi öldü. Yalnız ben kurtuldum durumu sana bildirmek için.››
²⁰ Bunun üzerine Eyüp kalktı, kaftanını yırtıp saçını sakalını kesti, yere kapanıp tapındı.
²¹ Dedi ki, ‹‹Bu dünyaya çıplak geldim, çıplak gideceğim.
RAB verdi, RAB aldı,
RABbin adına övgüler olsun!››
²² Bütün bu olaylara karşın Eyüp günah işlemedi ve Tanrı'yı suçlamadı.
^2:1 Başka bir gün ilahi varlıklar RABbin huzuruna çıkmak için geldiklerinde Şeytan da RABbin huzuruna çıkmak için onlarla gelmişti.
² RAB Şeytana, ‹‹Nereden geliyorsun?›› dedi. Şeytan, ‹‹Dünyada gezip dolaşmaktan›› diye yanıtladı.
³ RAB, ‹‹Kulum Eyüpe bakıp da düşündün mü?›› dedi, ‹‹Çünkü dünyada onun gibisi yoktur. Kusursuz, doğru bir adamdır. Tanrıdan korkar, kötülükten kaçınır. Onu boş yere yok etmek için beni kışkırttın, ama o doğruluğunu hâlâ sürdürüyor.››
⁴ ‹‹Cana can!›› diye yanıtladı Şeytan, ‹‹İnsan canı için her şeyini verir.
⁵ Elini uzat da, onun etine, kemiğine dokun, yüzüne karşı sövecektir.››
⁶ RAB, ‹‹Peki›› dedi, ‹‹Onu senin eline bırakıyorum. Yalnız canına dokunma.››
⁷ Böylece Şeytan RABbin huzurundan ayrıldı. Eyüpün bedeninde tepeden tırnağa kadar kötü çıbanlar çıkardı.
⁸ Eyüp çıbanlarını kaşımak için bir çömlek parçası aldı. Kül içinde oturuyordu.
⁹ Karısı, ‹‹Hâlâ doğruluğunu sürdürüyor musun?›› dedi, ‹‹Tanrıya söv de öl bari!››
¹⁰ Eyüp, ‹‹Aptal kadınlar gibi konuşuyorsun›› diye karşılık verdi, ‹‹Nasıl olur? Tanrıdan gelen iyiliği kabul edelim de kötülüğü kabul etmeyelim mi?›› Bütün bu olaylara karşın Eyüpün ağzından günah sayılabilecek bir söz çıkmadı.
¹¹ Eyüpün üç dostu -Temanlı Elifaz, Şuahlı Bildat, Naamalı Sofar- Eyüpün başına gelen bunca kötülüğü duyunca kalkıp bir araya geldiler. Acısını paylaşmak, onu avutmak için yanına gitmek üzere anlaştılar.
¹² Uzaktan onu tanıyamadılar; yüksek sesle ağlayıp kaftanlarını yırtarak başlarına toprak saçtılar.
¹³ Yedi gün yedi gece onunla birlikte yere oturdular. Kimse ağzını açmadı, çünkü ne denli acı çektiğini görüyorlardı.
^3:1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
³ ‹‹Doğduğum gün yok olsun,
‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
⁴ Karanlığa bürünsün o gün,
Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,
Üzerine ışık doğmasın.
⁵ Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,
Bulut çöksün üzerine;
Işığını karanlık söndürsün.
⁶ Zifiri karanlık yutsun o geceyi,
Yılın günleri arasında sayılmasın,
Aylardan hiçbirine girmesin.
⁷ Kısır olsun o gece,
Sevinç sesi duyulmasın içinde.
⁸ Günleri lanetleyenler,
Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,
O günü lanetlesin.
⁹ Akşamının yıldızları kararsın,
Boş yere aydınlığı beklesin,
Tan atışını görmesin.
¹⁰ Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için
Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
¹¹ ‹‹Neden doğarken ölmedim,
Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
¹² Neden beni dizler,
Emeyim diye memeler karşıladı?
¹³ Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,
Uyuyup dinlenmiş olurdum;
¹⁴ Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan
Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
¹⁵ Evlerini gümüşle dolduran
Altın sahibi önderlerle birlikte.
¹⁶ Neden düşük bir çocuk gibi,
Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
¹⁷ Orada kötüler kargaşayı bırakır,
Yorgunlar rahat eder.
¹⁸ Tutsaklar huzur içinde yaşar,
Angaryacının sesini duymazlar.
¹⁹ Küçük de büyük de oradadır,
Köle efendisinden özgürdür.
²⁰ ‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,
Acı içindekilere yaşam verilir?
²¹ Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,
Onu define arar gibi ararlar;
²² Mezara kavuşunca
Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
²³ Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,
Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?
²⁴ Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,
Su gibi dökülmekte feryadım.
²⁵ Korktuğum,
Çekindiğim başıma geldi.
²⁶ Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,
Yalnız kargaşa var.››
^4:1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
² ‹‹Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin?
Kim konuşmadan durabilir?
³ Evet, pek çoklarına sen ders verdin,
Zayıf elleri güçlendirdin,
⁴ Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu,
Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
⁵ Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor,
Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
⁶ Senin güvendiğin Tanrıdan korkun değil mi,
Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
⁷ ‹‹Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu,
Nerede doğrular yıkıma uğradı?
⁸ Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler,
Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
⁹ Tanrının soluğuyla yok oluyor,
Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
¹⁰ Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi,
Dişleri kırıldı genç aslanların.
¹¹ Aslan av bulamadığı için yok oluyor,
Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
¹² ‹‹Bir söz gizlice erişti bana,
Fısıltısı kulağıma ulaştı.
¹³ Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde,
İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
¹⁴ Beni dehşet ve titreme aldı,
Bütün kemiklerimi sarstı.
¹⁵ Önümden bir ruh geçti,
Tüylerim ürperdi.
¹⁶ Durdu, ama ne olduğunu seçemedim.
Bir suret duruyordu gözümün önünde,
Çıt çıkmazken bir ses duydum:
¹⁷ ‹Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi?
Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
¹⁸ Bakın, Tanrı kullarına güvenmez,
Meleklerinde hata bulur da,
¹⁹ Çamur evlerde oturanlara,
Mayası toprak olanlara,
Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
²⁰ Ömürleri sabahtan akşama varmaz,
Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
²¹ İçlerindeki çadır ipleri çekilince,
Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.›
^5:1 ‹‹Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı?
Meleklerin hangisine yöneleceksin?
² Aptalı üzüntü öldürür,
Budalayı kıskançlık bitirir.
³ Ben aptalın kök saldığını görünce,
Hemen yurduna lanet ettim.
⁴ Çocukları güvenlikten uzak,
Mahkeme kapısında ezilir,
Savunan çıkmaz.
⁵ Ürününü açlar yer,
Dikenler arasındakini bile toplarlar;
Mallarını susamışlar yutmak ister. ‹‹Tuzak››.
⁶ Çünkü dert topraktan çıkmaz,
Sıkıntı yerden bitmez.
⁷ Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi
Sıkıntı çekmek için doğar insan.
⁸ ‹‹Oysa ben Tanrıya yönelir,
Davamı Ona bırakırdım.
⁹ Anlayamadığımız büyük işler,
Sayısız şaşılası işler yapan Odur.
¹⁰ Yeryüzüne yağmur yağdırır,
Tarlalara sular gönderir.
¹¹ Düşkünleri yükseltir,
Yaslıları esenliğe çıkarır.
¹² Kurnazların oyununu bozar,
Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.
¹³ Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar,
Düzenbazların oyunu son bulur.
¹⁴ Gündüz karanlığa toslar,
Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.
¹⁵ Yoksulu onların kılıç gibi ağzından
Ve güçlünün elinden O kurtarır.
¹⁶ Yoksul umutlanır,
Haksızlık ağzını kapar.
¹⁷ ‹‹İşte, ne mutlu Tanrının eğittiği insana!
Bu yüzden Her Şeye Gücü Yetenin yola getirişini küçümseme.
¹⁸ Çünkü O hem yaralar hem sarar,
O incitir, ama elleri sağaltır.
¹⁹ Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır,
Yedinci kez de sana zarar vermez.
²⁰ Kıtlıkta ölümden,
Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.
²¹ Kamçılayan dillerden uzak kalacak,
Yıkım gelince korkmayacaksın.
²² Yıkıma, açlığa gülüp geçecek,
Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.
²³ Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın,
Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.
²⁴ Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek,
Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.
²⁵ Çocuklarının çoğalacağını bileceksin,
Soyun ot gibi bitecek.
²⁶ Zamanında toplanan demetler gibi,
Mezara dinç gireceksin.
²⁷ ‹‹İşte araştırdık, doğrudur,
Onun için bunu dinle ve belle.››

---